ίκοσι χρόνια μετά την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου (1998) και δώδεκα (2006) μετά την τελευταία της συμμετοχή σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, η Γαλλία δίνει και πάλι το «παρών» στο μεγάλο ραντεβού με την ποδοσφαιρική ιστορία της.
Οι «τρικολόρ» κατάφεραν να… ακυρώσουν τα μεγάλα «αστέρια» των Βέλγων και με εκπληκτική κυνικότητα, επικράτησαν 1-0 με γκολ του Ουμτιτί (51′) με κεφαλιά έπειτα από εκτέλεση κόρνερ του Γκριζμάν και έτσι θα βρεθούν για τρίτη φορά στον τελικό της διοργάνωσης και για πρώτη χωρίς να υπάρχει στο ρόστερ ο «θρύλος» του ποδοσφαίρου της χώρας, Ζινεντίν Ζιντάν.
Το Βέλγιο είχε στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα την πρωτοβουλία των κινήσεων, κάτι που οφείλεται και στην τακτική επιλογή του Μαρτίνεθ να αλλάξει τον σχηματισμό της ομάδας του σε 3-5-2, βάζοντας και τον Ντεμπελέ στον άξονα, ωστόσο η συνοχή της ομάδας του Ντιντιέ Ντεσάμπ, που είναι ο κανόνας στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο υπερίσχυσε, αναγκάζοντας τους «κόκκινους διαβόλους» σε φλυαρία και κυκλοφορία της μπάλας χωρίς να έχουν ανοιχτούς χώρους που είναι το αγαπημένο τους παιχνίδι.
Η Γαλλία «χτύπησε» μέσω στατικής φάσης και με σχετική ευκολία διατήρησε στο δεύτερο ημίχρονο το υπέρ της σκορ που της έδωσε και το εισιτήριο για τον τελικό.
Με μία έκπληξη παρέταξε το Βέλγιο ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, αφού στην ενδεκάδα μπήκε ο Ντεμπελέ, με αποτέλεσμα να διαφοροποιηθεί όλη η διάταξη, με το συνηθισμένο 3-4-3 να μετατρέπεται σε 3-5-2 και τον Αζάρ να παίζει πιο κοντά στον Λουκάκο και τον Ντε Μπρούιν να τραβιέται στα πλάγια.
Καμία απολύτως έκπληξη για τον Ντιντιέ Ντεσάμπ, καθώς επέλεξε τους γνωστούς «11» με τον Ματουιντί να επιστρέφει στην ενδεκάδα, αφού εξέτισε την τιμωρία της μίας αγωνιστικής, παίρνοντας θέση στο αριστερό άκρο της μεσοεπιθετικής γραμμής.
Σε μία μάχη επικράτησης στο χώρο της μεσαίας γραμμής, που θα έφερνε κατά συνέπεια και κυριαρχία στον αγωνιστικό χώρο εξελίχθηκαν τα πρώτα λεπτά, με το Βέλγιο και το ενισχυμένο κέντρο του να βγαίνει κερδισμένο. Με αυτή τη διαμορφωθείσα κατάσταση, η ομάδα του Μαρτίνεθ έφτασε τα ποσοστά της κατοχής της μπάλας στα επίπεδα του 60%, στοχεύοντας ταυτόχρονα σε μια υπερφόρτωσης της αριστερής πτέρυγας που κινούνταν οι Αζάρ και Ντε Μπρούιν.
Στο 16’ και το 19’ ο άσος της Σίτι και στη συνέχεια αυτός της Τσέλσι δημιούργησαν επικίνδυνες καταστάσεις, αλλά Ουμτιτί και Βαράν ήταν σταθεροί και στη σωστή θέση, διατηρώντας το «μηδέν» για την άμυνά τους. Η πραγματικά καλή ευκαιρία για τους Βέλγους ήρθε μέσω στημένης φάσης στο 22’, όταν από εκτέλεση κόρνερ η μπάλα στρώθηκε στον Αλντερβάιρελν, εκείνος χωρίς να το πολυσκεφτεί έκανε το σουτ με το αριστερό, με τον Γιορίς να κάνει μια εκπληκτική επέμβαση.
Από το 30’ και μετά η Γαλλία άρχισε να μπαίνει πιο δυνατά στο ματς, αφού πρώτα ο Ζιρού είχε μία κεφαλιά από την οποία η μπάλα πέρασε άουτ, αλλά στο 39’ δημιούργησε τη μεγαλύτερη ευκαιρία του αγώνα, όταν ο εκπληκτικός Εμπαπέ βρήκε την πάσα στον Παβάρ που είχε κάνει κίνηση μέσα στην περιοχή, αυτός σημάδεψε σωστά , αλλά το πόδι του Κουρτουά κράτησε το 0-0, αποτέλεσμα με το οποίο οι δύο ομάδες οδηγήθηκαν στα αποδυτήρια.
Στο δεύτερο ημίχρονο με το… καλημέρα, η Γαλλία επέβαλε νέα δεδομένα στην αναμέτρηση μέσω στατικής φάσης. Στο 51′ ο Γκριζμάν εκτέλεσε το κόρνερ, ο Ουμτιτί που είχε ξεφύγει από το μαρκάρισμα του Αλντερβάιρελντ, πήρε την κεφαλιά, στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα για το 1-0. Σαφώς, η κατάσταση και η μορφή του αγώνα διαφοροποιήθηκε, με τη Γαλλία να έχει περισσότερους χώρους για να τρέξει, δημιουργώντας ευκαιρίες με κορυφαία αυτή στο 57′, όταν ο Εμπαπέ με τακουνάκι έβγαλε τετ-α-τετ τον Ζιρού, αλλά ο Ντεμπελέ έβαλε σωτήρια προβολή.
Το Βέλγιο άργησε να συνέλθει, ανεβάζοντας ρυθμούς από το 60′ και μετά και αφού ο Μαρτίνεθ πέρασε στο ματς τον Μέρτενς, αλλάζοντας και τον σχηματισμό του σε 3-4-3. Στο 65′ από σέντρα του παίκτη της Νάπολι, ο Φελαϊνί πήρε την κεφαλιά στέλνοντας την μπάλα άουτ, αλλά το πρόβλημα ήταν η συνεχής δημιουργία.
Οι συνεχόμενες σέντρες είχε αποδέκτες του Βαράν και Ουμτιτί και τελικά το αποτέλεσμα ήταν η μοναδική καλή φάση μέχρι τη λήξη να είναι ένα μακρινό σουτ του Βίτσελ στο 81′, στο οποίο είχε απάντηση και πάλι ο Γιορίς, επιβεβαιώνοντας την πρόκριση της Γαλλίας στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
Γαλλία (Ντιντιέ Ντεσάμπ, 4-2-3-1): Γιορίς – Παβάρ, Βαράν, Ουμτιτί, Ερναντέζ – Πογκμπά, Καντέ – Εμπαπέ, Γκριζμάν, Ματουιντί (86’ Τολισό) – Ζιρού (85’ Ενζονζί)
Βέλγιο (Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, 3-5-2): Κουρτουά – Βερτόγχεν, Κομπανί, Αλντερβάιρελντ – Ντεμπελέ (60’ Μέρτενς), Φελαϊνί (80’ Καράσκο), Βίτσελ, Τσαντλί (90’+1’ Μπατσουαγί), Ντε Μπρούιν – Αζάρ, Λουκάκου
Πηγή: sport-fm.gr
 και δώδεκα (2006) μετά την τελευταία της συμμετοχή σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου){kind=link}